உடல்

உடல் உயிருக்கு ஆதாரம்
உண்மையில் மிகப்பெரிய பாரம்
உடல் இன்றி உயிர் என்ன செய்யும்?
யாரும் அறியார்
உயிர் இன்றி உடல் என்ன ஆகும்?
யாவரும் அறிவார்
உடலின் பெரும் பாகம் அறிவோம்
உயிரின் ஒரு பாகம் கூட அறியோம்

உடலை இய்க்கும் உயிர்
உயிரை இயக்குவது கர்ம விதியோ?
இல்லை இறைவனோ?
இல்லை அவனின் பிரதிநிதியோ?

எப்பொழுது உடலைப்புகும்
எப்பொழுது உடலைவிடும்
தற்பொழுது அறியான் மனிதன்
முப்பொழுதும் அறிவான் புனிதன்
-------------------------------------------
நகுலன்

உலகம் ஒரு நாடக மேடை

உலகம் ஒரு நாடக மேடை

உணர்ந்தவர் நிச்சயம் ஒரு மேதை

உள்ளளவும் ஐயம் இல்லை

உண்மையே அன்றி வேறு இலலை

தன்னில் தன்னை உணர்ந்த முதல்

தன்னை முற்றும் உணரும் வரை

ஒவ்வொருவனும் நடிக்கிறான்

உண்மை உருவை மறைக்கிறான்

எதை எதுவிடமிருந்து காப்பாற்ற

உலகிற்கு எதை பறைசாற்ற

மனிதன் நடிக்க முயல்கிறான்

முடிவில் மீண்டும் மீண்டும் உழல்கிறான்

என்ன இழக்கக்கூடாதென்றும்

எதைப் பெறுவதற்காக வென்றும்

மனிதன் சாயம் பூச நினைக்கிறான்

முடிவில் சாயம் பூசப்பட்டு தவிக்கிறான்

மண்ணில் விழுந்தவுடன் அழுகை

பரிதாபம் பெறுவதற்கான செய்கை?

உண்ணுவதும் உறங்குவதும் சில காலம்

இன்னொரு முறை ஏமாறும் ஞாலம்?

முதலில் பெற்றோரிடம் பயிற்சி

பிறகு மற்றோரிடம் முயற்சி

சந்தர்ப்பங்கள் கொஞ்ச நஞ்சம் இல்லை

வெட்கம் கூச்சம் கொஞ்சமும் இல்லை

கண்டதை காணாதது போலும்

கேளாததை கேட்டது போலும்

உணராததை உணர்ந்தது போன்று

அறியாததை அறிந்தது போன்று

நடிப்பதில் தன்னையே மறக்கிறான்

உண்மை வெளிவராதென்று மகிழ்கிறான்

உண்மையில் ஒருவன் கணக்கு எடுக்கிறான்

கணக்கிற்கு ஏற்ற படி மறுபிறவி கொடுக்கிறான்!

----------------------------------------------

நகுலன்

எது சைவம் எது அசைவம்?

சிறு வயது முதல் நான் சைவம்
எக்காரணம் கொண்டும் உண்ணவில்லை அசைவம்
பள்ளியில் கற்றிருக்கிறேன்
பெற்றோர் சொல்ல கேட்டிருக்கிறேன்
அசைவம் உண்பது ஆகாது
மற்றொரு உயிரை துன்புறுத்தல் கூடாது
காய் கனிகள்
மற்றும் கீரை வகைகள்
அரிசி பருப்பு கோதுமை
பால் தயிர் வெண்ணை நெய்
இவையே பிரதான உணவு
உயிர் வதை இல்லை - மன நிறைவு

மண்ணை உழும் ஏர்
மடியும் உயிர் பல நூறு
நட்ட நாற்று நன்றாக வளர
சாகுபடி மேலும் வளர
மூட்டை மூட்டையாய் எரு
போயிற்று பல உயிர் தெரியாமல் உரு
பயிர் வளம் உயர
களை பல மடிய
ஒவ்வொரு தானியமும்
காயும் கனியும்
உண்ண உணவும் ஆகிறது
பயிரிட்டால் விளைச்சலையும் பெருக்குகிறது

பிராணிகளுக்கென்று ஒரு சட்டமா?
தாவரங்களெல்லாம் என்ன மட்டமா?

குழம்பியது என் மனம்
எது சைவம் எது அசைவம்?

-----------------------------------------------------
நகுலன்

சுவாசிக்கும் காற்று வேறு இல்லை

சுவாசிக்கும் காற்று வேறு இல்லை
எண்ணம் செயலில் வேற்றுமை இல்லை
பிறப்பில் இறப்பில் மாற்றம் இல்லை
மனம் போகும் போக்கில் பேடகம் இல்லை

உண்ணும் உணவில் வேற்றுமை உண்டு
புறத்தில் நிறத்தில் வித்தியாசம் உண்டு
மொழியில் பேச்சில் பிரிவு உண்டு
மதத்தில் இறை நம்பிக்கையில் வேடகம் உண்டு

இறைவன் மனிதனாய் உருவெடுத்தான்
அன்பும் அறமும் போதித்தான்
போதனையின் சாரம் அதை மறந்த மனிதன்
அவ்வுருவை தெய்வமாக்கினான்

மதங்கொண்டு மதம் படைத்தான்
அவ்வேற்றுமையால் பல போர் வளர்த்தான்
குணம் கெட்டு மதியும் இழந்தான்
இறைக்கு தன்னையே இரை ஆக்கினான்

இறைவன் எங்கும் எதிலும் உளன் , சொன்னவர் பலர்
உன்னிலும் உள்ளான் அவன், இதை நீ உணர்
எல்லா உயிரிலும் அன்பு செலுத்து
இறையை சேர்வது உன் தலை எழுத்து

----------------------------------------------
nakulan

எண்ண அலைவரிசை

ஒரு நாள்
பூங்காவில் நான்
கரம், வானொலிப்பெட்டியுடன்
சிரம், வானத்தை நோக்கி
சிந்தனை உலகச் செய்திகளுடன்
எனை மறந்து நடந்தேன்....

ஒரு புறம்
யுத்தத்தின் மேல் உள்ள பித்தத்தால்,
தற்கொலைப் படைகளின் தாக்குதலால்
மனிதன்
மனிதத்தை அழிக்கிறானே என்றும்

மறுபுறம்
புயலினால்
மழையினால்
வெயிலினால்
பூகம்பத்தினால்
எரிமலை வெடிப்பினால்
பூமியை சீன்றும் இயற்கை
மனிதனின் ஆதிக்கத்தை
சோதிக்கின்றதே என்றும்

வருத்தம் சித்தத்தை தாக்க
சற்றே நடந்த பாதையை நோக்கினேன்

தாங்கள் அழிக்கப்பட்டதை
சிதைக்கப்பட்டதை
வேரோடு பிடுங்கப்பட்டதை
தெரிவிக்க இயலாமல்
உள்ளே அழுது
வெளியே வாடிக்கொண்டு
மடிந்து கொண்டிருந்த
பூக்கள்
செடிகள்
பூச்சிகள் மற்றும்
பல சின்னஞ்சிறு உயிர்கள்

ஒரு நொடி
மனது வருத்தம் கொள்ள
மறு நொடி
அதனால் என்ன?
நமக்காக தானே இவைகள்
என அறிவு எடுத்துச்சொல்ல
வானொலியை மற்றொரு அலைவரிசைக்கு
மாற்றினேன்
வீட்டை நோக்கி நடந்தபடி!

---------------------------------------
நகுலன்

(Ab)use of resources

One morning, after I brushed my teeth, I realized that I had left the wash basin tap open for a long time and thus wasting considerable amount of water. Suddenly I recollected my childhood memories, how as a family, we had spent water very cautiously (with a miserly attitude). We could not afford a “bore well” then and so our house had no overhead tank and taps. Every morning we would fetch water from the well (with a rope and bucket) in turns, for the whole day. My Father, who grew up in a village, had to walk a long distance daily along with his brothers and sisters to fetch water for their daily needs, as the house in which grew up did not have a well. Because of this, he would take utmost care in using water so as to not to waste it. He was very particular that we followed him, and so he used to instruct us to fetch water from the well ourselves, though we were young! It is still fresh in my memory how I and my sisters would line up at the well to draw water and manage to brush our teeth with each one of us having only a mug full of water to spare. For bathing, we had the luxury of a bucket full. Because of the effort that we had to put in to fetch water from the well, we had no choice but to use it carefully. My thoughts were disturbed when my four year old daughter went in to the bathroom for morning ablutions. I silently observed her and she was unmindfully wasting water as much as she could. When I told her that water should not be wasted, she shot back saying that why should we mind as it was flowing from the taps 24/7. It took me some time to explain to her about the water scarcity problems that we face and hence we should not waste water.

Just then my brother, coming back from a nearby shop after purchasing some essentials, threw the keys of the scooter on the dining table. This again took me to my childhood times when we were forced to plan our purchases as we had to either walk or ride a bicycle to go to shops. Today with the luxury of bikes and scooters, we really don’t mind to waste petrol as there is no physical effort involved.

I was wondering how we, as human beings, take certain things for granted and do not question ourselves when we abuse some resources just for the reason that they are available aplenty. My mind was so much occupied with that thought throughout the day that I switched off lights and fans when they were not in use, before leaving for office. Also, on my way to office, I switched off the engine of my scooter while waiting at the signal. I consciously climbed the stairs to my office on the second floor convincing myself that I would take the lift when I was too tired to take the staircase. These days the newspapers and TV channels are replete with news about the global warming and its disastrous effects. There are so many measures suggested by experts to switch over to alternate fuels and so on, to save the Earth. But not many people really seem to bother about controlling the urge to abuse resources. It is time to focus on simple yet vital measures on hand rather than waiting for some divine intervention. Only if we take a conscious decision today to make “use of” and not to “abuse” the natural resources, there will be some natural resources left for our heirs and some heirs left to read our history.

The disease of “Hypocrisy”

One day I was watching a news channel at home before leaving for office. A “flash” news on conviction of some Members of Parliament for accepting bribe, caught my interest. Wondering why these people were always expecting something more than what they are entitled to, I stepped out of home to hire an auto rickshaw to reach the nearest bus stop. The Auto driver bargained for almost double the fare citing hike in petrol price. I had to budge and gave him what he demanded as I had to hurry to office. I boarded a bus, got the ticket and the conductor did not give me the balance 50 paise citing he did not have one but I could clearly see that he had some coins left. Since I did not want to lose energy over a 50 paise coin, I kept quiet. After reaching office, I ran up the stairs to reach my cubicle on the second floor. When I dropped in to my boss’s cabin to wish him, he was on a personal International call from the office telephone at his desk. Then I went to the coffee machine to catch a coffee, where I overheard a couple of my colleagues complaining about the pay structure and the reduction in a variable component during that month. Hailing from an industry in which salary is always bloated and decided by sheer market forces and not by individual competence alone, my colleagues were still complaining about what was amiss.

Finally I started the day at my desk and found out that I had to print an official email. I went up to the printer and found that it was busy printing a document running in to a couple of hundreds of pages. When I flipped over the pages, I found it to be of somebody’s University project work and upon close scrutiny, it was clear that it bore the name of my colleague’s spouse. I frowned and came back to my desk only to observe my counterpart repeatedly disconnecting calls in his mobile. He told me that it was his mother he would call back from the desk phone. Some time later I dropped in to the finance department to submit some bills where I found an associate being questioned about some fake hospitalization bills that he produced. During the day I observed that some more facilities like fax, scanner and Internet were all being (mis)used by the employees for personal reasons citing various justifications. It was a startling revelation to see that how many of us try to get something done for free. While some of the cases could be really urgent and might have reasonable justifications, the rest merit none. This happens with all, despite their level within the organization, including some from the senior management. I could recollect one of my old bosses who would send back his official car daily for his family’s use, after reaching office (Petrol bill being footed by Company) and would also claim some vehicle bills without actually spending.

This habit of getting something done for free or misusing the facilities that we are entitled to is present in all of us in varying proportion. Only when the intensity of the habit is high and also when it comes to public, we all join hands to criticize a common victim (like a political figure), blissfully ignoring what we ourselves do. Given an opportunity almost everyone one of us are ready to exploit for personal benefits and tend to remain hypocrites, as all our small acts of “crime” go unnoticed most of the time. When individuals change, it influences the entire society. Let us try to bring the change in us.